Ο ιατρός κοινωνικής ιατρικής ασχολείται κυρίως με την πρωτοβάθμια φροντίδα της υγείας. Είναι αυτός που σε πρώτο επίπεδο, καλείται να αντιμετωπίσει παθήσεις που οφείλονται στη μόλυνση του περιβάλλοντος, με στόχο την πρόληψη και τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας. Συνεργάζεται συχνά με γιατρούς άλλων ειδικοτήτων προκειμένου να προσεγγίσει σε όλες του τις διαστάσεις ένα σοβαρό πρόβλημα (επιδημία, λοίμωξη, ρύπανση κ.λπ.) και να το αντιμετωπίσει έγκαιρα και πιο αποτελεσματικά. Η Κοινωνική Ιατρική είναι μια ειδικότητα της Παθολογίας που παρά την κοινωνική της χρησιμότητα έχει αρνητικές προοπτικές στην αγορά εργασίας, γι’ αυτό ελάχιστοι είναι οι γιατροί που την επιλέγουν. Για την απόκτηση της ειδικότητας αυτής απαιτούνται 4 χρόνια σπουδών από τα οποία 1 έτος στην Παθολογία, 1 έτος πρακτικής και θεωρητικής κατάρτισης στην Υγειονομική Σχολή, Εθνική Σχολή Υγείας ή σε τομείς πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, όπως στην Κοινωνική Ιατρική, επιδημιολογία, περιβαλλοντική ιατρική, αρχές προγραμματισμού, οικονομικά της υγείας και διατροφής, καθώς επίσης στην διοίκηση υπηρεσιών υγείας. Τα υπόλοιπα 2 χρόνια αφιερώνονται στην Χειρουργική, Ψυχιατρική, Μαιευτική-Γυναικολογία και Παιδιατρική, με την προϋπόθεση όμως το 1 έτος πρέπει να γίνει σε νοσοκομείο, ενώ το άλλο σε Κέντρο Υγείας. Ο γιατρός Κοινωνικής Ιατρικής μπορεί να εργαστεί στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, προσφέροντας τις ιατρικές υπηρεσίες του σε Κέντρα Υγείας ή στα ιατρεία των ασφαλιστικών οργανισμών και ταμείων, ενώ δεν αποκλείεται η απασχόλησή του ως σχολίατρος, εφόσον βέβαια προσφέρονται οι εν λόγω θέσεις εργασίας.