Αντικείμενο της εργασίας του είναι η μελέτη διάφορων μορφών τέχνης στον ελλαδικό χώρο κατά τον 20ό αιώνα, η διερεύνηση των προϋποθέσεων για την ανάπτυξη της τέχνης και η εξέταση της πορείας των κυριότερων δημιουργών της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου. Επίσης, εξετάζει τους παράγοντες διαμόρφωσης και εξέλιξης των καλλιτεχνικών μεθόδων, τεχνικών και μοτίβων στα πλαίσια της μοντέρνας τέχνης κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, η οποία έρχεται να αμφισβητήσει το αυστηρά ιεραρχημένο σχήμα των τεχνοτροπιών της ελληνικής τέχνης του 19ου αιώνα. Μέσα από τη συγκριτική μελέτη και ανάλυση σημαντικών έργων της ζωγραφικής, της γλυπτικής και της αρχιτεκτονικής επιχειρεί να παρατηρήσει, να καταγράψει και να ερμηνεύσει το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο εκείνης της περιόδου, να προσδιορίσει τις εννοιολογικές δομές της σύλληψης του έργου τέχνης και να περιγράψει τις αισθητικές, κοινωνικές, γνωσιολογικές και πολιτικές διαδικασίες της παραγωγής του. Ο ειδικός ελληνικής τέχνης του 20ου αιώνα μπορεί να ασχοληθεί με ερευνητικό έργο ή να αναλάβει την οργάνωση εκθέσεων έργων τέχνης, εικαστικών εκδηλώσεων με πλούσιο αρχειακό υλικό, χειρόγραφα, βιβλία, φωτογραφίες ή να συντάξει καταλόγους και συλλογές για λογαριασμό μουσείων, γκαλερί, ιδρυμάτων, ινστιτούτων. Ακόμη, είναι δυνατόν να επιμελείται άρθρα και κείμενα για την αισθητική, τη φιλοσοφία και την ιστορία της ελληνικής τέχνης του 20ου αιώνα σε διεθνή εικαστικά περιοδικά, να συντάσσει μονογραφίες καλλιτεχνών, να πραγματοποιεί ομιλίες και να δίνει διαλέξεις σε μουσεία και σε πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο. Επίσης, οφείλει να μελετά τη βιβλιογραφία, να ενημερώνεται ανάλογα με τον τομέα του ενδιαφέροντός του, να ερευνά και να συλλέγει πληροφοριακό υλικό για την πολύπλευρη εξέταση του θέματός του μέσα από βιβλιοθήκες και αρχεία υπηρεσιών, οργανισμών και μουσείων.